Van den Bergh beseft: "Dat was een herinnering voor het leven"

"De halve finale tegen FC Emmen was voor ons de bevestiging dat het kon. En toen kwam Excelsior. Persoonlijk zat ik zó goed in mijn vel. Ik kreeg het gevoel dat als ik de bal kreeg, dat ik tot de andere zestienmeter kon blijven lopen. Alsof ik alles aan kon. Het publiek kreeg thuis al door dat we het na twee rode kaarten voor hen moesten beslissen. Het stond 4-2, maar ze blijven maar tekeergaan. Bij de 5-2 maanden ze ons terug naar de middenstip. Elk doelpunt werd steeds harder gevierd", zo herinnert hij.

"De dribbel bij de 5-2, waarmee ik bijna vanaf de middellijn vertrek en uiteindelijk het hoofd van Élias Már Ómarsson vindt die scoort, was mijn hoogtepunt. Daar ben nog fier op. Maar in Kralingen heb ik vooral gebibberd. Plots stond het 4-0. Het ging niet bijna mis, het ging helemaal mis."

Toch kwam het uiteindelijk goed. "Gelukkig had Casper Staring andere plannen. Na het laatste fluitsignaal waren alle angsten weer doorgespoeld. Het doel heiligt de middelen, hè. Het knotsgekke scenario, waarbij je een 6-2 voorsprong verspeelt en tóch wint, past ook bij NAC. De club van extremen."

Het feest daarna zal hij nooit meer vergeten. "De Grote Markt, waar we het promotiefeest beleefden, was een herinnering voor het leven. Ik besefte nooit dat NAC zo groot was."